اردبیلی, محمدعلی, حبیب¬زاده, محمد جعفر, فخربناب, حسین. (1385). نسل‌کشی و ضرورت جرم انگاری آن در حقوق ایران. پژوهش‌های حقوق تطبیقی, 10(شماره 3 ( 47 پیاپی )), 1-26.
محمدعلی اردبیلی; محمد جعفر حبیب¬زاده; حسین فخربناب. "نسل‌کشی و ضرورت جرم انگاری آن در حقوق ایران". پژوهش‌های حقوق تطبیقی, 10, شماره 3 ( 47 پیاپی ), 1385, 1-26.
اردبیلی, محمدعلی, حبیب¬زاده, محمد جعفر, فخربناب, حسین. (1385). 'نسل‌کشی و ضرورت جرم انگاری آن در حقوق ایران', پژوهش‌های حقوق تطبیقی, 10(شماره 3 ( 47 پیاپی )), pp. 1-26.
اردبیلی, محمدعلی, حبیب¬زاده, محمد جعفر, فخربناب, حسین. نسل‌کشی و ضرورت جرم انگاری آن در حقوق ایران. پژوهش‌های حقوق تطبیقی, 1385; 10(شماره 3 ( 47 پیاپی )): 1-26.
چکیده
کشتار جمعی یا نسل‌کشی به اعمال مجرمانه‌ای اطلاق می‌شود که به قصد نابود کردن تمام یا بخشی از گروههای ملی، قومی، نژادی یا مذهبی صورت می‌گیرد. اسناد بین‌المللی گوناگون از معاهده بین‌المللی پیشگیری و مجازات نسل‌کشی (1948) گرفته تا آخرین آنها، یعنی اساسنامه دیوان بین‌المللی کیفری(1998)، در حمایت از موجودیت و هویت گروههای مذکور از تمامی دولتهای جهان می‌خواهند که تدابیر تقنینی و قضایی لازم را برای پیشگیری از نسل‌کشی و محاکمه و مجازات عاملان آن به کار بندند. شناسایی و محکومیت نسل‌کشی به‌عنوان جنایت مهم بین‌المللی تا جایی پیش رفته است که در حقوق بینالملل معاصر به‌عنوان یک قاعده آمره شناخته شده و از تعهدات تمام کشورها نسبت به جامعه بین‌المللی به شمار آمده است. در همین راستا بیش از هشتاد و پنج کشور جهان این جنایت را در قوانین داخلی خود گنجانده و مقررات لازم را برای پیشگیری و مجازات آن به تصویب رسانده‌اند.
کشور ایران در سال 1334 بی قید و شرط معاهده مذکور را تصویب کرده ولی تدابیر قانونی و قضایی لازم برای اجرایی کردن آن را هنوز به عمل نیاورده است. به‌نظر می‌رسد جرم انگاری نسل‌کشی در حقوق ایران برای رسیدگی به این جنایت گامی در جهت تقویت عزم جهانی برای پیشگیری از شنیع ترین جنایات بین‌المللی و جلوگیری از بلا کیفر ماندن مرتکبین آن بوده و برای پیوستن به اساسنامه دیوان بین‌المللی کیفری ضروری است.
ابتدای صفحه